اگر روزی دلم گرفت یادم باشد
که خدا با من است،
که فرشته ها برایم دعا میکنند،
که ستاره ها شب را برایم روشن خواهند کرد.
یادم باشد که قاصدکی در راه است،
که بهار نزدیک است،
که فردا منتظرم می ماند،
که من راه رفتن می دانم و دویدن،
و جاده ها قدم هایم را شماره خواهند کرد.
اگر روزی دلم گرفت یادم باشد
که خدای من اینجاست همین نزدیکیها،
و من، تنها نیستم.
 

تـــــــــو بهترینـــــــ بــــــهانه

بــــــــرای عاشقــــــ شدنی

کاشــــ می شـــد

در ورای ایم مـــــردابـــــــــــ

در زلال مقدس چشم هایتـــــ وضـــــو گرفتـــــــــــ

و ســـر بر آستان شانه اتـــــــ

دلتنگــــی نابــــــ انتــــظار را

زمـــــــــــزمــــه کرد...
 

و من در منتهای این دمـ تاریک و خوف انگیز-

به تو بی پرده می گویم:

به چشمانت

به گیسویت

به لبهای تـــو محتاجم-

که از بی مهری شب های دلتنگی خبردارم-

و کابوس وداعی تلخ-

در دنیای چشمانم نمایان است

 

اگر عشق نبود:

به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟

کدام لحظه ی نایاب را اندیشه می کردیم؟

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟

آری... بی گمان پیش از اینها مرده بودیم...

اگر عشق نبود

"دوسـتت دارم" ،

گـرچـه مـی دهـد مـرا بـر بـاد

امـ ـ ـ ـ ـا

دوسـتت دارم !

هـر چـه بـادا بـاد !

هَمیشه نمے شود

زد به بی خیالےو گفتــــ:

تنهـــــــــــا آمَــده امــ ٬ تنهـــــــا می روم...

یک وقت هایے

شاید حتے برای ساعتےیا دقیقه اے..

کم می آورے

دِل وآمــآنده اتـــ

یکنـَفــررا می خواهد!